Ζιλ Βιλνέβ. Ο μύθος του εξακολουθεί να ζει

«Αν κάποιος μου ότι μπορώ να κάνω τρεις ευχές που θα πραγματοποιηθούν, η πρώτη θα ήταν να μπω στους αγώνες αυτοκινήτου. Η δεύτερη να τρέξω στην φόρμουλα 1 και η τρίτη να αγωνισθώ για λογαριασμό της Ferrari», είχε δηλώσει ο Βιλνέβ το 1968.

Στην ιστορία της Φόρμουλα Ένα θα συναντήσουμε πολλές αγωνιστικές εικόνες που έχουν αντέξει στην δοκιμασία του χρόνου. Αλλά είναι σπάνιο να συναντήσεις ένα πρόσωπο που ενεπλάκη στον χώρο για λιγότερο από τέσσερις σεζόν και 30 χρόνια μετά τον θάνατό του, ο μύθος του εξακολουθεί να ζει.

O λόγος είναι φυσικά για τον Ζιλ Βιλνέβ (Gilles Villeneuve), τον Καναδό πιλότο που έχασε την ζωή του στις 8 Μαϊου του 1982 στην διάρκεια των δοκιμαστικών για το βελγικό γκραν πρι στην πίστα του Ζόλντερ. 

Ο Βιλνέβ αποθεώθηκε για το εξαιρετικό του ταλέντο, την μοναδική σχέση που είχε αναπτύξει με το μονοθέσιο, τις απίστευτες οδηγικές του ικανότητες και την τολμηρότητα που τον διέκρινε όταν βρισκόταν στο κοκπιτ.

Ο Καναδός πιλότος ήταν αρκετά νευρικός, θεωρείτο από τους σπεσιαλίστες στην προσέγγιση και την προσπέραση και στα χρόνια της σύντομης καριέρα του τον συνόδευε ο φήμη ενός σύγχρονου μονομάχου.

Σήμερα, τριάντα χρόνια μετά τον θάνατό του σε ηλικία μόλις 32 χρόνων, ο Βιλνέβ θεωρείται ως ένα από τα κορυφαία ταλέντα που πέρασαν ποτέ από τον χώρο της φόρμουλα 1.

Γεννήθηκε στον Καναδά το 1950 και στα πρώτα χρόνια της ενασχόλησή του με τα σπορ, ο Βιλνέβ πήρε μέρος σε αγώνες  snowmobile στην πατρίδα του, το  Κεμπέκ. Ακολούθησε η  Formula Ford και στη συνέχεια η  Formula Atlantic, κερδίζοντας τον πρώτο του αγώνα το 1975.

Το 1977 πέρασε τον Ατλαντικό για να βρεθεί στις πίστες της φόρμουλα 1 οδηγώντας για λογαριασμό της McLaren. Από τον πρώτο κιόλας αγώνα του κέρδισε το ενδιαφέρον του αφεντικού της σκουντερία, του Έντσο Φερράρι, ο οποίος  τον παρομοίαζε με τον ήρωα τον προπολεμικών γκραν πρι, τον Τάζιο Νουβολάρι. Έτσι, δεν άργησε να βρεθεί στο πιλοτήριο του παγκόσμιου πρωταθλητή Νίκι Λάουντα που αποχώρησε.

«Αν κάποιος μου ότι μπορώ να κάνω τρεις ευχές που θα πραγματοποιηθούν, η πρώτη θα ήταν να μπω στους αγώνες αυτοκινήτου. Η δεύτερη να τρέξω στην φόρμουλα 1 και η τρίτη να αγωνισθώ για λογαριασμό της Ferrari»,  είχε ο ίδιος δηλώσει το 1968. Εκείνη την χρονιά ο Καναδός τερμάτισε σε μόλις 10 από τους 16 αγώνες ενώ π΄έτυχε την πρώτη του νίκη στο γκραν πρι του Καναδά, μπροστά σε 72000 συμπατριώτες του που τον αποθέωσαν.

Την επόμενη σεζόν, απαλλαγμένος από το άγχος, ο Βιλνέβ ήταν εξαιρετικά ανταγωνιστικός, όμως στο τέλος της σεζόν βρέθηκε δεύτερος στην βαθμολογία των οδηγών, πίσω από τον ομόσταυλό του Νοτιοαφρικανό Τζόντι Σέχτερ. Ο τελευταίος ήταν ο οδηγός που είχε πριμοδοτήσει εκείνη την χρονιά η σκουντερία, όπως φάνηκε και στο γκραν πρι της Μόντσα.

Το 1980 ήταν καταστροφικό για την Ferrari και τον Βιλνέβ. Το 1981 ήταν κάπως καλύτερο, μια χρονιά στην οποία ο Καναδός πέτυχε δύο νίκες. Στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος του 1982 όλα δείχνουν να πηγαίνουν καλά για τον Βιλνέβ και το μονοθέσιο της σκουντερία. Στο γκραν πρι του Σαν Μαρίνο, η καλή εικόνα της ομάδας διαταράχθηκε όταν από τα πιτ δόθηκε εντολή στους Βιλνέβ (ήταν πρώτος) και Πιρονί (ο δεύτερος οδηγός της ομάδας που βρισκόταν πίσω του) να κόψουν ρυθμό. Ο Καναδός το έκανε, ο Γάλλος όμως αγνόησε την εντολή και τον προσπέρασε. Ο Βιλνέβ επιτέθηκε στην συνέχεια και πέρασε ξανά επικεφαλής , έκοψε όμως και πάλι ρυθμό και στο τέλος ο Πιρονί πήρε την καρό σημαία κάνοντας έξαλλο τον Καναδό ο οποίος ορκίσθηκε ότι δεν θα του μιλήσει ξανά.

Δυστυχώς, δεν το έκανε. Δύο εβδομάδες αργότερα, στις 8 Μαΐου 1982, μετά το ατύχημα που είχε  στα προκριματικά για το βελγικό γκραν πρι στο Ζόλντερ κυνηγώντας τον καλύτερο χρόνο που είχε κάνει ο Πιρονί, ο Βιλνέβ ήταν νεκρός.  Η καριέρα του στην φόρμουλα 1 ήταν σύντομη και με τραγικό τέλος.

Στην κηδεία του στη γενέτειρά του Berthierville, ο Τζόντι Σέχτερ μίλησε για τον πρώην συναθλητή του λέγοντας: «Θα μου λείψει ο Ζιλ  για δύο λόγους: Πρώτον, ήταν ο ταχύτερος οδηγός στην ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού Δεύτερον, ήταν ο πιο γνήσιος άνθρωπος που γνώρισα ποτέ. Αλλά δεν έχει φύγει. Στην μνήμη μας θα είναι πάντα εδώ».

Και έτσι ήταν. Και μικρή σημασία έχει το γεγονός ότι ποτέ δεν κέρδισε έναν τίτλο πρωταθλητή. Είχε αγωνιστεί σε 67 γκραν πρι και κέρδισε μόλις έξι ετών, αλλά σε τέσσερα μόλις χρόνια Βιλνέβ δημιούργησε  ένα μύθο που έχει επιβιώσει. Ενώ φεύγοντας άφησε έναν ικανό συνεχιστή της ιστορίας του, τον γιό του Ζακ, ο οποίος αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής με την Williams το 1997.

Ο Βιλνέβ ήταν ένα ελεύθερο πνεύμα, ένα πηγαίο ταλέντο που πολέμησε με όλη του την ύπαρξη.  Ήταν  από τους αληθινούς σούπερ σταρ της φόρμουλα 1. 

πηγή:news247